Wat heb ik weer genoten!

Ondanks de vin ( als hij hard draait komt hij zodat van het plafond afzetten, middenstand is hard genoeg) niet zo lekker geslapen. Om zes uur gaat het wekkertje. Spullen pakken en ontbijten! Een laatste groet voor Hari, dan op weg naar het busstation. Alle reizigers worden aangeleverd met busjes, volgepropte tuk tuks en hyundai's! Het is een drukte van belang, ik zie mijn bus al staan. Maar ik word naar een klein busje ernaast gewezen. Mijn tas gaat op het dak en ik mag voorin bij de chauffeur. Volgens mij zei hij: kom jij maar lekker bij mij zitten moppie [e-1f970] Zelfs met mijn verhitte hoofd vindt hij mij nog leuk genoeg. [e-1f605] Onderweg pakken we de locals op wel 15 verschillende opstapplekken mee. Na 1,5 uur gaan we pas echt van start. Ik zit inmiddels tussen twee mannen in, er pastte er nog 1 bij. Achter mij zit oma, dochter, een kleuter en een baby. De kids gewoon ertussen of op schoot, gordels is alleen voor de voorste twee stoelen. De chauffeur rijdt netjes maar het blijft me steeds verbazen, soms passeer je elkaar met z'n drieën. Inhalen voor een bocht in de bergen, geen probleem het kan allemaal. Als het toch niet lukt schuif je weer terug de rij in. Het eerste gedeelte van de rit zijn de wegen goed maar daarna is het weer slecht. Laverend tussen de kuilen door in colonne vooruit. Op een gegeven moment stoppen we, ik denk hier word ik overgedragen aan de volgende chauffeur. Maar nee..... het is lunchtijd, iedereen aan de Nepalese rijsttafel. Het is 11 uur in de ochtend dus ik wacht nog even. Iedereen een wasbeurtje inclusief de baby die een spoelbeurtje in de washroom krijgt. Oma houdt haar in de lucht, mama spoelt haar billen schoon met een schaaltje water. Dan het laatste stukje voor mij totaan de bridge to Dhading bensi. Tas van het dak en daar staat Rhosni.

Rhosni is het nichtje van Shiva, zij is hierheen gekomen om mij op te halen, anders vinden wij toeristen het nooit. We wachten op de locale bus. Als hij eraan komt zit hij al sjokvol maar dat past altijd. Mijn tas krijgt een slinger naar het dak, dit keer zonder touwtje, ik hoop dat hij goed blijft hangen. Ik stap de bus in, de conducteur druk wijzend naar achter dat iedereen een beetje in moet schikken. In het midden ligt een hele lange tas van een militair die net terug komt van uitzending. Ik stap er zo goed en zo kwaad overheen en klim op het bankje. Mijn broek blijft hangen aan een of andere scherpe punt, even in de achteruit. Ik zit en kijk naast me.... daar zit een meneer met een neuszonde. Hij heeft zelfs de energie niet om te ademen en dan in deze overvolle snikhete bus. Zijn zondeslang zit vol met prutjes, brrrr...We gaan rijden, de bergen in, we zitten totaan de nok toe vol. Slingerend, zwengelend en tuterend gaan we naar boven, wat een ervaring, ik lach me rot. In de bochten maar niet naar de buitenbocht kijken..... Op de achtergrond een gezellig Nepalees muziekje, bij de Titanic speelde ze ook tot het laatst vioolmuziek. [e-1f60a]

Na 45 minuten tik tik op de zijkant ( stopteken), we moeten eruit. Maar hoe, het hele gangpad is vol. De conducteur klimt als een aap op het dak om mij tas eraf te halen. We gaan met mijn zware tas langs een steil grindpad naar beneden. Ik kijk al uit naar vrijdag als we hier weer omhoog moeten, hoe dan??? De kleine Rhosni stapt stevig door en het is al zo warm. Ik vind het bijna niet leuk meer. Gelukkig daar is mama en haar broertje staat al uit het raam te roepen. Back to basic!!

Mijn kamer met brits is alles, gelukkig wel gordijnen, een vin aan het plafond en wijfi. Badkamer zonder wastafel maar met kraan, open wc en spiegel. De rijstzakken staan langs de trap, de kinderkamer waar 4 kids slapen in 2 bedden. Pa en ma slapen boven naast de keuken met een soort picknick bankje. Even bijkomen met een bakje pittige noedelsoep en melkthee. We kunnen even rusten tot 15 uur, een welkom moment. De warmte en vroege opstaan vreet energie dus lekker op mijn britsje met de vin erboven.

Rhosni en ik maken een wandeling door het dorp. We lopen langs de rijstvelden, een fotomomentje op de pas aangelegde brug en we doen de oversteek door de rivier. Gelukkig halen we de overkant zonder natte kleren. Maar dan met natte slippers de berg op, dat gaat niet goed, mij slippers zijn te glad. Op blote voeten verder, ik voel mij al aardig thuis. We nemen even pauze onder een grote boom met een heerlijk windje!! Eenmaal thuis maak ik wat bouillon wat ik zit heel laag in de energie, water is er gelukkig genoeg. Op mijn britsje wacht op wat de avond nog brengen zal, ik denk niet zo veel. Gelukkig heb ik een boek en nog een goede serie gedownload!!

Na alvast een aflevering gekeken te hebben loop ik langs de rijstvelden achter het huis. Een vriendelijke buurvrouw is druk met onkruid wieden tussen het maïs. Op haar hurken gaat ze er langs. Ik ga even bij haar zitten, net als haar dochter. Als snel wordt er een krukje voor mij gehaald en wat lekkers. Het lijken grote gebakken uienringen met een oliebollen smaak. En zo taai als wat....maar hoe lief is dat [e-2764]️? Het kleine meisje spreekt wel wat Engelse woorden dus die vrouw daar is niet oma en papa is taxi chauffeur. En die meisjes daar dat zijn haar vriendinnen. Ze zit op een klein rond matje tussen de maïs stekkies. Wat een schatje is ze. Terug thuis zijn er twee dorpsgenoten aan komen lopen. We hebben een gezellige chit chat, opnieuw insta vrienden erbij [e-1f604]. Wat zijn deze mensen toch dankbaar met heel weinig, wat een rijkdom toch!! Rhosni maakt het eten,dal bath maar hij smaakt me heerlijk. Een kopje NL thee als afsluiting en dan naar mijn kamer. Ik denk dat ik best zal slapen!