Geen baby's maar een uitkijkpunt

Vandaag een dagje birth centre, mijn supervisor is er nog niet maar er komt net een hele groep studenten aan dus ik vraag waar de andere dame is. Zij komt pas om 9.00 uur. Ik vraag welke studenten ze zijn en zo raken we aan de tafel. Eén student spreekt goed Engels, eindelijk iemand die ik versta en begrijp. Ze laat me van alles op de afdeling zien, zo lief van haar. Haar collega studenten staan er een beetje giechelend bij maar ik vertel dat ik het heel fijn vind en dat ze vooral door moet gaan!! Ze laat me zien waar de medicijnen liggen, die liggen gewoon in de la, geen registratie of niets. Ik krijg een snelcursus reflexen van de baby na de bevalling en het op gang brengen van de borstvoeding. Ze laat mij het één en ander zien in haar lesboekje.

De instrumenten worden allemaal in een bak met steriel water gelegd. Handschoenen en gaaswatten worden allemaal gekookt in de RVS emmertjes.

Het wachten is op de eerste bevalling, ik ben al een uurtje binnen maar het is rustig op de afdeling, nog niets te doen. Uiteindelijk blijkt dat de labor room de moeilijke bevallingen doen en hier de bevallingen zonder complicaties. Ik ben dus deze week gelijk op de heftigste afdeling begonnen. [e-1f643] Wel gek want hier zijn de condities voor de moeders een stuk beter. Er zijn aparte kamers, met gordijn. Het bed is breder en in betere staat, de partner of moeder mag op deze afdeling bij de bevalling zijn. Laat de eerste moeder maar komen, ik ben er klaar voor.

Helaas werd het een ochtend wachten op een aankomende moeder maar ze kwamen niet. Het bleef een ochtend van wachten, wat kletsen, foto's maken voor instagram. De studenten mogen niet op hun telefoon, ze moeten 1000 RP boete betalen als ze het toch doen. Stiekem zoeken we mijn vriendinnetjes op via mijn account. Er heb er 4 nieuwe vrienden bij. Om 13 uur zit hun shift erop. Ik hou het ook voor gezien, volgende week nog maar eens proberen!

Als ik buiten kom schijnt de zon zowaar, de lucht heeft al dagen dicht gezeten vanwege de smok. Dat komt goed uit want ik wil naar de single tree lopen. Een mooi uitkijkpunt op een half uurtje lopen bij het guesthouse vandaan. Gewapend met water en wat te knabbelen ga ik op pad. Voor een uitkijkpunt moet je namelijk altijd naar boven!! Onderweg zie ik ook hier weer het leven van de locals, zo leuk. Eenmaal boven heb ik een prachtig uitzicht, wat een imposante stad. Ik ga straks even zoeken hoeveel mensen hier wonen. Het doet me denken aan de aardbeving die hier is geweest. Wat zal dat teweeg hebben gebracht met zoveel mensen, zoveel huizen.

In de avond hou ik het rustig, morgen om 04.15 uit bed voor de mountain flight met zicht op de Mount Everest bergtoppen.