Leven en dood

Als ik bij het ziekenhuis aankom word ik door verschillende mensen herkend, zo leuk! De jonge dame bij één vd winkeltjes in de straat van het ziekenhuis. Goodmorning [e-1f60d] Later die dag door de dokter en aan het einde van mijn werkdag door de verloskundige van de eerste dag.

Indira neemt mij mee naar de afdeling waar de moeders 24 uur verblijven voordat ze naar huis gaan. Er staan zo'n 70 bedden verdeeld over 5 blokken. De moeders liggen op de oude verroeste bedden, de baby ligt erbij, naast het bed staan alle van thuis meegebrachte spullen. Er wordt geslapen, borstvoeding gegeven, luiers verschoond. En er wordt net eten rond gebracht vanaf een karretje. We eten lekker Dahl bath!!

Ik zie de moeder van de spugende baby van gisteren, ze herkend me, we knuffelen even. Haar baby ligt nog op de andere afdeling, ze heeft hem nog bijna niet gezien. Naast haar ligt de andere bekende moeder, ze heeft haar baby aan de borst. Ook van haar krijg ik een glimlach, ze herkent mij. Ze spreekt wat woordjes Engels, we babbelen wat. Als de baby niet goed is aangelegd mag ik haar helpen de baby beter te laten drinken. Bedankt zegt ze! Halverwege de ochtend komt haar man bij haar. Hij is al een echte vader als je hem vol trots zijn baby ziet verzorgen.

In de loop van de ochtend ontdek ik tussen alle bedden de andere twee moeders van gisteren. [e-1f970]

Het wordt steeds drukker op de afdeling, de familie wordt om de beurt binnen gelaten door de security, hij staat met allemaal geschreven briefjes in zijn hand, de namen op te noemen. Dit gebeurt beneden bij de ingang van dit gebouw waar iedereen opnieuw zit te wachten ( ik zal nooit meer zeuren als ik eens moet wachten) We komen er langs als ik met de moeder meeloop naar haar zoon, die op de andere afdeling ligt. Vanmiddag mag hij naar huis, alle controles zijn goed. Maar ze mag er nu niet naartoe, ze zijn bezig. Ze heeft hem nog maar een paar minuutjes gezien vanaf gisteren.

Dan krijgen de nieuwe ouders bijscholing over de kraamtijd. Krukjes worden bijgeschoven en langzaam wordt de groep groter. Ik vind het kostelijk om te zien hoe het hier gaat, jonge vaders met hun kind op de arm. De moeders hebben het minder fijn ze kunnen amper zitten of staan. Ze hebben allemaal een flanellen luier om hun hoofd geknoopt, Nepalese cultuur tegen de koorts. De dokter neemt klassikaal de folder door over boertjes laten, goede borstvoeding, de schijf van vijf en andere zaken. De rest moet je thuis maar leren bijgestaan door je moeder en andere familie denk ik. Kraamhulp zullen ze hier niet kennen.

Een vd jonge vaders staan met de baby in z'n arm, ook dit is nog maar een broekie. Hij knikt blij als ik even naar de baby kijk. Ze mogen naar huis, ik zie ze beneden wachten. Als ik later door de straat loop zie ik het hele gezin in de taxi zitten, de Dhading express. Ze wonen er vast in de buurt en hebben geen eigen auto.

Na mijn ochtend ziekenhuis probeer ik een taxi te boeken naar de Pashupatinath Temple waar de lijken worden verbrand. Uiteindelijk loop ik het hele stuk omdat een taxi aanhouden in het drukke verkeer steeds niet lukt. Halverwege een pitstop bij Hymalaya Java coffee, mijn favoriete bananen shake, dit keer met slagroom.

Bij de tempel is een hele grote tempeltuin met verschillende kramen waar je offer spullen kunt kopen. Omdat een lijk binnen 2 tot 3 uur na de dood wordt verbrand, heb je geen tijd om een bloemstuk bij de bloemist te bestellen.

Uiteindelijk zie ik grijze rook en op google map de rivier, daar zal het moeten zijn. Ik moet eerst een kaartje kopen voor ik verder mag. Er staan/lopen meer Nepalese die wat geld proberen te verdienen. Ik hou ze vriendelijk op afstand. Er is net een lijk gebracht met de ambulance, hij wordt door de familie naar de trap langs de rivier gebracht. Hij wordt op de schuine helling gelegd waar verschillende rituelen worden afgewerkt. De dames staan er hartverscheurend bij te huilen. Het lichaam wordt door de familie met olie besprenkeld vooral bij zijn hoofd en voeten. Uiteindelijk wordt hij op een bamboe brancard geknoopt om het laatste stuk naar de verbrandingsplek te lopen. Ze leggen hem op de klaargezette brandstapel. Opnieuw een aantal rituelen, bloemen en sjaaltjes, olie en nog meer sjaaltjes. Uiteindelijk steekt de oudste zoon het lijk in de brand. Voor ons westerse mensen een luguber aangezicht maar hier heel normaal. Uiteindelijk wordt de as in de rivier geschoven, meegenomen met de stroom van de rivier, via de Indische Ganges naar de oceaan. In het hindoeïsme zal alles opgenomen worden door de aarde.

Ik neem een taxi naar huis. Eenmaal ingestapt kom ik terecht in de mooie gepimpte ghetto blaster van Tej. Het hele plafond is gestyld, franjes aan zijn stuur en een lekker stukje harde muziek op de achtergrond, zijn soundbox ligt net achter mijn in de kofferbak. [e-1f603]

Ik hou een rustig avondje, ik ben wat moe. Remco belt me om half tien wakker om even te videobellen. Vandaag is Yara aangeschoven voor het eten bij oma. Gisteren Dion. Oma zorgt maar goed voor iedereen als ik niet thuis ben!! [e-1f60d]