Lekker geslapen

Lekker geslapen!!! Eerst om 6.00 wakker en daarna was het 9.20 uur. Snel eruit, een plens water in mijn gezicht, op naar het ontbijt want dat is tot 9.00 uur. Gelukkig houden ze rekening met mensen die een jetlag kunnen hebben. Aan tafel maak ik kennis met Ameli en Roos. Ik word gevraagd om mee te gaan in hun plannen van vandaag. Maar eerst wachten op de moeder van Roos, zij komt vandaag ook aan in Kathmandu.

We gaan naar Thamel, een toeristische plaats hier vlakbij. Dit kan met de taxi of locale bus. Al hoewel je dan niet precies weet hoe lang je onderweg bent. Want als het druk is stopt de bus overal en kan het zijn dat er zomaar een baby op je schoot wordt gezet.

We gaan met de bus, goed voor de beleving. Nou dat is het zeker.... mooie gehaakte gordijntjes bij de voorruit. Lekker Indiase muziekje hard uit de speakers. Er rijdt een extra chauffeur mee die bij de deur hangt. Hij houdt alles buiten in de gaten, zijn er reizigers die mee willen, past het passeren langs het andere verkeer. Als de bus moet stoppen dan geeft hij een harde klap tegen de zijkant. Een teken dat de chauffeur moet stoppen. [e-1f923]

Het verkeer is druk en chaotisch, er wordt veel getutterd. Waar we gisteren via een hobbel weg de wijk in gingen, dat ik nog.... hij gaat hier toch niet met de auto in? Vandaag ging de bus ook via deze hobbelweg omhoog. Maar eerst nog even wat extra passagiers oppakken en dus een helling proef doen als we weer verder hobbelen. Gewoon maar vertrouwen op de chauffeur en de bus. [e-270c]️

Thamel is erg leuk, allemaal kleine winkeltjes. Als je er een uur rondloopt voel je je er op het gemak. We eten lunch in een restaurant waar we westerse gerechten kunnen kiezen. Het worden tacos met een peach ice tea. Weer eens wat anders dan water en kruidenthee. Het smaakt mij goed. Roos en Amelie zijn op zoek naar een rugzak voor hun trekking. De keuze is reuze is deze winkel en zoveel goedkoper dan in NL.

Na Thamel staat er nog een bezoek aan de judoschool op het programma. Door het programma " kerst met ballen" heeft de judoka Dennis vd Geest € 25.000,- gesponsord en zo deze dojo kunnen bowen. Hier wonen kinderen waarvan meestal hun vader de moeder heeft omgebracht. Vader beland in de gevangenis en deze kinderen worden hier opgevangen. Ze krijgen school en judolessen. De leraar is een heuse vader voor hun. Amelie heeft hier vrijwilligerswerk gedaan en al die kinderen in haar hart gesloten. Ze zijn zo tof en toch onbevangen ondanks hun trauma.

We worden welkom geheten met een sjaal en bloemen. Op het eind van de ceremonie komen ze allemaal bij ons praten. Ze willen je naam weten en ze leren mij hun naam. Die zijn echt moeilijk te onthouden.

Bij het afscheid wordt er stevie geknuffeld, wat een lieve kids!!