Alleen vermaken lukt mij prima

Opnieuw goed geslapen, zeker nu ik het dikke dekbed uit de hoes heb gehaald.

Om half tien moet ik klaar zijn, Shiva zal mij begeleiden naar en in het ziekenhuis. We gaan op de scooter, ik hou ervan. In de wijk is het verkeer nog rustig vergeleken bij de main road. Gelukkig heb ik ervaring bij Remco op de motor, dus ik zit relaxed. Het is een aardig stuk rijden, zo kan ik alles rustig bekijken.

In het ziekenhuis moeten we ons melden bij de administratie waar ik word ingeschreven. Er moet nog wel een referentie letter komen want wie zegt dat ik wel echt een nurse ben. Ik besluit mijn collega Iveta te vragen, zij schudt zo'n mooi briefje zo uit haar mouw. Na wat heen en weer naar verschillende mensen staat het licht op groen, ik kan morgen beginnen. Om 8.30 uur moet ik zijn, de persoon waar ik mij moet melden is er nu niet. Hij/zij zal mij morgen een rondleiding geven. Ik hoop te mogen kijken op de neonatologie en een bevalling bij te wonen. Maar laat ik beginnen bij de kraamdames die na hun bevalling nog even in het ziekenhuis blijven. Daar kunnen ze wat extra handjes gebruiken.

In Nepal heeft men geen zorgverzekering of huisarts. Je gaat gelijk naar het ziekenhuis, dan betaal je voor een consult. Er zitten heel veel mensen te wachten om een ticket te kopen, er staat zelfs een beveiliger bij, om orde te houden. Als iets niet naar wens gaat wordt er streng op haar fluit geblazen.

De familie van de kraamvrouw blijft bij haar tentijde van haar ziekenhuis opname. Ze blijven slapen en liggen dan op matjes in de gang. Wanneer er medicijnen moeten komen dan gaat de familie dit eerst kopen en worden de medicijnen pas gegeven. Als je geopereerd wordt gaat dit op dezelfde manier, je koopt eerst alle spullen die nodig zijn, dit geef je af aan het operatieteam en de operatie kan beginnen. Zo ook bij een evt bloedtransfusie. Je krijgt het zakje bloed mee in een tempex box. Wordt het bloed niet gebruikt, dan gaat het bloed weer terug, in de tempexbox zonder koeling, richting de bloedbank.

Als we klaar zijn in het ziekenhuis vraag ik of Shiva mij ergens af kan zetten zodat ik de taxi kan nemen naar de stuppa. We moeten nog een heel stuk de andere kant uitrijden voor hij mij afzet. We komen weer uit op de main road. Het verkeer is nog drukker dan vanmorgen. We proberen vanaf een zijstraat in te voegen maar dat lukt pas na een aantal minuten als de stoet gaat rijden. De meneer met zijn huishoudspullen probeert haaks tussen alle auto's en scooters door te lopen. Het lukt hem wel want hij is er eerder dan wij. Shiva gaat eerst met de stroom mee maar wanneer we ver genoeg naar het midden zijn gemanufreerd, maakt hij een haakse draai en we gaan de andere kant op. Anders moeten we eerst nog een heel stuk de andere kant op voor we kunnen draaien. Dit is een betere optie Shiva, well done[e-1f44c]. Onderweg gaan we even tanken, er staat een beveiliger in militair pak, hij wijst ons de rij voor de scooters. Er staan er een stuk of twintig voor ons [e-1f604]. Het is opstellen in drie rijen. Eerst een ticket kopen, je krijgt een geschreven bonnetje mee met het bedrag wat je kunt tanken. Wel een maf gezicht al die mensen met helm op voor het ticketlocket [e-1f603] Eenmaal volgetankt bedankt Shiva mij voor het wachten, ik bedank hem voor de leuke ervaring. [e-1f60d] Gelukkig voel ik mij ontspannen op de scooter, hier en daar mij knie intrekken om niet te botsen of mijn been optrekken om niet in aanraking te komen met een warme uitlaat. Na een half uur zet Shiva mij af voor de taxi. Ik kan wel een plasmomentje gebruiken, dus ik loop eerst verder de straat in. Hey, ik zie de Nepalese Starbucks. Daar had Roos mij op gewezen toen we in Thamel waren. Thanks Roos [e-1f929] Tijd voor een zen moment in de airco waar ik even kan afschalen van de benzine dampen, het stof, de temparatuur en de drukte [e-1f92d].

Ik bestel een croissant met bacon, gebakken ei en wat gestoofde groente. Heerlijk!! Maar tijdens het eten van mijn gebakken ei vraag ik mij af of dat een goed idee is. Hoewel je hier prima een ijsklontje in je drinken weet ik het met een gebakken ei niet zo zeker. We gaan het zien.....

Het is het eerste stevige voedsel wat ik krijg sinds dagen, het valt daarom wat zwaar op de maag. Later in de middag neem ik een lemon soda. Deze stevige citroen smaak zullen de bacterieen wel klein krijgen.

Ik bestel een taxi met de indrive app. Waar ik eerst een scooter bevestig, kan ik deze gelukkig nog chancelen. Een witte Suzuki moet mij oppikken. Maar daar zijn er meer van, dus ehhhhh..... gelukkig hebben we gisteren de cijfers geleerd. Ik herken de 1. En zie twee keer hetzelfde cijfer, dat is 75% van mij nummerbord. Bingo, het is Suraj, een goed lachse twintiger die moeiteloos door het verkeer heen gaat. Tuttut.... want hij wil inhalen met zijn witte Suzuki Maruti [e-1f602] ondertussen heeft hij nog een telefoongesprekje, schakelen, het maakt hem allemaal niet uit! Geweldig toch.

Deze stuppa ( tempel) vind ik mooier dan die van gisteren. Het is een indrukwekkende stuppa, zijn muts blinkt mooi in de zon. Ik loop er in, en omheen. Rondom de stuppa zijn allemaal souveniers winkels, armbanden, kralenkettingen en rozenkransen te over. In een zijstraatje zie ik de locals in hun winkeltjes en maak de nodige foto's. Hier hou ik zo van. [e-1f9e1]

Terug naar huis een taxi scooter geboekt, het is nog een half uur naar huis rijden. We gaan over de Kathmandu ring. Eenmaal thuis een heerlijke douche genomen want ik voel me enorm stoffig. Maar als ik mijn haar wil fohnen, doet het elektra het niet. Welkom in de Nepalese wereld. [e-270c]️

We eten in het privehuis daar is stroom. Ik besluit na het eten een koffietje te doen bij the bakery. Op mijn kamer is toch geen licht of iets. Maar nog steeds met slappe haren, geen krul erin. Degene die mij kennen weten hoe mijn haren dan zitten.....niet!! Volgens Hans ziet het er goed uit maar als ik naar Hans kijk, zie ik dat hij geen maatstaaf is. [e-1f605]

Lekker boekje gelezen en koffie met een taartje op. Na half negen de pas erin, we moeten om 21 uur binnen zijn. Maar dat is zeker prima want het wordt al rustig op straat. Aangekomen bij het guesthouse zie ik dat de lichten weer branden, gelukkig. Gauw aan de gang met de fohn en borstels. Maar heb je wel eens gefohnd zonder spiegel, niet te doen zeg maar. Na wat plukken op de tast bedenk ik dat ik mijn camera vd telefoon kan gebruiken. Ik hang mijn telefoon met koord aan de kapstok aan de deur. Precies op goede hoogte met het schuifkoord. Ik ben best tevreden met deze oplossing en mijn uiteindelijke kapsel!! Minimaliseren kun je leren, ook douchen met koud water! [e-1f970]